หลายคนอาจเคยสงสัย ว่าการให้ ซึ่งทําให้คนอื่นเป็นทุกข์ เป็นบุญจริงหรือ ยกตัวอย่างเช่น จากเรื่องพระเวศสันดรชาดก พระเวศสันดร ยกนางมัทรีให้เป็นทาน ถือเป็นเรื่องผิดศีลธรรมหรือไม่? ตัวผู้เขียน มีความเห็นในเรื่องดังกล่าว ดังนี้
ความทุกข์เกิดจากอะไร บางคนตอบว่าเกิดจากกิเลส แต่ลองมองให้ลึกกว่านั้น เมื่อสัมผัสทั้งห้าของเรา รับรู้สิ่งหนึ่ง(รูป) ก็จะเกิดความรู้สึกชอบ ไม่ชอบ หรือเฉยๆ (เวทนา) จากนั้นก็จะเกิดความคิดปรุงแต่ง จินตนาการคร่าวๆ (สังขาร) แล้วนําไปสู่การกระทําต่างๆแล้วแต่เวทนาของเรา เอาออกไป ต้องการได้มา หรือกํากวม ความรู้สึกเหล่านี้นํามาซึ่งความทุกข์ แต่คนเรามักจะอยู่ในวังวนแบบนี้ทุกๆวัน ไม่พ้นทุกข์เสียที ใครกันที่อยากได้ ใครกันที่อยากเอาออกไป ใครกันที่ไม่รู้จะทําอย่างไรดี นั่นก็คือตัวเรา เวลาที่เราอกหัก ใครกันที่เจ็บปวด ก็คือตัวเรา แต่ถ้าจะพูดให้ถูกจริงๆล่ะก็ ความคิดปรุงแต่งต่างหากที่ทําร้ายเรา เราไม่ได้เจ็บเพราะเขาจากไป แต่เราเจ็บเพราะความคิดที่ยึดติดกับอดีตทําร้ายตัวเอง สิ่งเหล่านี้ เป็นเพราะความคิดที่คิดว่า "ตัวกู ของกู" ความคิดนี้ นําพาให้เกิดทุกข์ทั้งสิ้น อย่าไปยึดติด มันไม่มีอะไรที่เป็นของเรา ไม่มีอะไรยั่งยืนตลอดกาล ไม่มีสิ่งที่เกิดแล้วไม่ดับ อารมณ์โกรธ ความทุกข์ ความสุข เกิดขึ้น แล้วก็ดับไป เกิดขึ้น แล้วดับ ตามเหตุปัจจัย คนเราเกิดจากดิน สุดท้ายก็กลายเป็นดิน ดังนั้นหากเราคิดได้แล้วว่า ไม่มีสิ่งใดที่เป็นของเรา แม้แต่ตัวเรา จึงสละได้ทุกอย่าง ดังที่พระเวสสันดรยกภรรยาให้ทานไป ส่วนความคิดที่ว่า แล้วไม่ห่วงกลัวว่าเขาจะเป็นอันตรายหรือ นั่นก็เป็นเวทนาอย่างหนึ่ง ถ้าเราดับเวทนาได้ ก็จะเป็นการตัดวงจรแห่งทุกข์ มันอาจจะดูเป็นการตัดช่องน้อยแต่พอตัว การที่นางจะเป็นทุกข์ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน เดี๋ยวมันก็ดับไป หากพระเวสสันดรไม่ให้ทานนางไป ชาติถัดมา พระพุทธเจ้าคงไม่ตรัสรู้ และไม่เข้าถึงหนทางดับทุกข์ที่แท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น